Sonaya cd. Emily

Szłam w moje ulubione miejsce. Zawsze tam było tak radośnie! Śpiew ptaków, chłodny wiatr, piękne kwiaty, góry, jezioro, drzewa! Przyroda!

Nigdy nikogo tam nie było. Nawet moja siostra nie wiedziała o tym miejscu. To tam gdy już nie dawałam rady przychodziłam. Ale i gdy byłam szczęśliwa.

Ale tego dnia... już nie byłam taka samotna. Zauważyłam jakąś anielice... Ale ta anielica nie była szczęśliwa. Ona dobrze wiedziała, że do niej podchodzę... Popatrzyłam na nią i powiedziałam

- Hej, jestem Sonaya...

- Hej... a ja... Emily. - Odpowiedziała nie pewnie siebie.

- Mogę obok usiąść? - Zapytałam z uśmiechem.

- T-tak. - Przesunęła się.

Usiadłam obok niej.

- Piękne miejsce, prawda? - Zapytałam patrząc na przyrodę.

- Tak... - Odpowiedziała bardziej smutna.

- Dlaczego jesteś smutna...? - Zapytałam zaciekawiona

- A ty... popatrz na to z innej strony. - Odpowiedziała już pewniej siebie.

- Ale z jakiej... tu jest pięknie. - Popatrzyłam na nią i pokazałam jej otaczającą nas wokół przyrodę.

- Wiem, tutaj na prawdę jest ładnie. Ale... nie sądzisz, że wszyscy to kiedyś stracimy? A jeśli ktoś to zniszczy? - Zapytała przygnębiona i zaciekawiona odpowiedzią.

- Nie zniszczy. Nikt by się nie odważył tego zniszczyć. To miasto jest dla wszystkich istot magicznych. Ale są tu pewne zasady - Odpowiedziałam.

- Zasady? - Zapytała z dziwną miną.

- Tak, zasady. Nie chodzi tutaj o przechodzenie na zielonym świetle. Chodzi o proste zasady. Tutaj nikt nie może tego zniszczyć, nikt nie może tego naruszyć, ponieważ to miejsce stworzyłam ja.

-Ty? - Zapytała.

- Nie chodzi tutaj o miasto. Kiedyś znalazłam to miejsce, było ładne ale nie tak śliczne jak teraz... Więc zawsze tutaj podlewałam kwiaty, dbałam o to i to drzewo to moja zasługa... -  Odpowiedziałam rozglądając się.

Emily uśmiechnęła się i wstała. 

- Idziemy do gór? Są bardzo ładne... mogłybyśmy się wspinać...? - Zapytała.

- Chętnie.

I poszłyśmy z uśmiechem na twarzy.

< Emily? >