- Ja też znam parę sztuczek - uśmiechnęłam się.
- To świetnie! - powiedziała Layla.
- A poza tym, ludzie patrzą tylko za własnym cieniem, więc gdybym nawet szybowała ponad ich głowami i to pod postacią anioła, raczej by mnie nie zauważyli - westchnęłam.
- To lecimy? - Layla przybrała postać sokoła.
- Oczywiście - zmieniłam się w orła.
***
- Wiesz co u mnie powoduje smutek? - zwróciłam się do Layli.
- Nie, a co? - spytała.
- To, że ludzie nie potrafią spojrzeć w niebo - zerknęłam w dół.
<Layla?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz